Rozdział 13

Przyznam się wam bez bicia. To ostatni rozdział, napisany tylko po to, aby historię jakoś zakończyć. Nie mam siły jej ciągnąć. Jak rozwinę kolejną, którą mam w głowie, to... tę zapewne usunę. Stąd, z dysku na komputerze... przez ten czas, co nie pisałam rozdziałów tutaj, rozwijałam swoje umiejętności w inny sposób, na innych tworach. I uwierzcie mi, dostrzegłam przepaść... ech. Więcej o tym będzie w poście informacyjnym. Opublikowanym ledwie 5 minut po opublikowaniu tego rozdziału.

Gdy Tatsuya otworzył oczy rano, pierwsze co poczuł to ogromny ból głowy. Zdusił w sobie siarczyste przekleństwo i powoli wstał. Ból nasilał się z każdą próbą ruchu. Starając się go zignorować zielonooki podszedł do szafy i ją otworzył. Uderzyła w niego fala znajomego zapachu. Rozkoszując się tą wonią odnalazł swoją koszulę.
- Więc jednak trochę moich rzeczy zostało. - mruknął do siebie. Chcąc oszczędzić sobie bólu szybko i sprawnie założył ubranie. Zapiął wczorajsze spodnie na guzik i ziewnął przeciągle. Czuł, że spał za mało. Gdyby nie praca owinąłby się kołdrą po szyję i poszedł spać dalej.
- Masz jakiś krawat? - spytał szatyn wchodząc do kuchni i drapiąc się w tył głowy. Kaoru zaśmiał się cicho widząc w jakim stanie jest chłopak.
- Zrób kawy a ja ci jakiś przyniosę. - rzucił cicho, przelotnie przesuwając dłonią po odsłoniętym torsie Tatsuyi. Skierował się do swojej sypialni, przeszukując szafki w zamyśleniu.
Czuł się po prostu szczęśliwy. Zdawać by się mogło, że nie wiadomo jak, ale… wszystko wróciło do normy. Są razem. Udało im się. Mimo, że wszystko działo się bardzo szybko… tak szybko, że Kaoru nawet nie pamiętał, kiedy się zaczęło, jak się zaczęło i co kiedy się działo. Ważne, że teraz są razem.
Z krawatem przydreptał do kuchni. Tatsuya siedział przy stole, pijąc kawę i jedząc śniadanie. Kaoru podszedł do niego i przerzucił mu materiał przez szyję. Chwilę popatrzył, jak zielonooki męczy się ze zrobieniem węzła. W końcu zaśmiał się i zabrał mu materiał z dłoni. Brązowowłosy uważnie obserwował, jak zwinne palce już po chwili zrobiły to, z czym on nie mógł sobie poradzić. Oglądał jednak dalej ręce Kaoru. Zjechał z nich wzrokiem na szyję. Lśnił na niej łańcuszek. Sięgnął dłonią i po chwili na jasnej koszuli spoczywał pierścionek.
- Dalej go nosisz…
Kaoru drgnął i uniósł głowę. Jego oczy spotkały się z tymi drugimi.
- Cały czas… nie zdjąłem go ani na moment. – przyznał, rumieniąc się nieznacznie. Ich usta spotkały się w czułym pocałunku.

Tatsuya ciężko radził sobie w pracy. Nie przez ilość i poziom spraw, jakich się podejmował, ale przez swoje zdrowie. Był zdekoncentrowany, szybko się męczył. Odpływał gdzieś myślami, w wolnej chwili przysypiał za biurkiem. Jego pracodawca to zauważył i odesłał go na zwolnienie. Nie mógł pozwolić, żeby jego pracownik tak się męczył.
Wyjaśniło się. Okazało się, że Tatsuya jest po prostu wykończony fizycznie. Pół roku zamartwiania się… doprowadziło do tego, że niewiele jadł, niewiele spał… po prostu nie dbał o siebie tak, jak wcześniej.  Kaoru, gdy tylko się o tym dowiedział, zrobił swojemu partnerowi  długie kazanie. Zabronił mu wychodzenia z domu i robił wszystko, by ten wyzdrowiał.
I pomimo wielu przeciwności losu, zostali ze sobą dalej. Sprawa Hidekiego sama się rozwiązała… ten wyjechał… i wszystko skończyło się dobrze.